En dan hoor je er ineens bij

Toch is het wel raar. Maandenlang leef je toe naar de verkiezingen. Geen 4 zetels, dus toch even balen. Dan 4 spannende weken waarin de college-onderhandelingen maar niet op lijken te schieten, en je de ene keer denkt “we maken een kans” en de andere keer toch weer vreest dat GroenLinks er om wat voor reden ook toch (weer) naast zal grijpen. Uiteindelijk donderdag het verlossende telefoontje: gefeliciteerd, je gaat de raad in. Een enorme opluchting.

Vrijdag vooral blij rondgelopen en het iedereen verteld, en trots de felicitaties in ontvangst genomen. Hier in reacties op m’n weblog, maar ook per mail van vrienden, familie, en een aantal mensen van andere partijen. In het weekend tussen alle bezigheden door nog wat nagenoten.

En dan is het ineens maandag, de werkweek begint alweer terwijl je met je hoofd nog met andere dingen bezig bent. ‘s Avonds voor het eerst met de “nieuwe” fractie bij elkaar, waar ik al weken tegenaan hikte en mee meedeed maar waar ik nu ineens echt bijhoor. Vooral geluisterd naar wat er zoal op ons af gaat komen, en de taken verdeeld. Pierre wordt fractievoorzitter. Ik krijg commissie 1 (“de veranderende overheid“, eigenlijk gewoon “geld”), met Pierre en 3 (“ruimtelijke fysieke en economische ontwikkeling“, ook wel “stenen”) met Hilde. Maar we hebben afgesproken om naar alle commissievergaderingen te gaan om ons zo goed mogelijk in te werken.

Zo gaat het ineens snel – een week geleden was alles nog spannend en onzeker, en nu ben ik al half raadslid. Wanneer ik wordt geïnstalleerd is nog niet helemaal zeker, maar ik hoop dat dat op de 26e in één moeite door kan. Dan kunnen we ook echt als fractie aan de slag.