Fuck de muur

20 en 21 juli

De reis zit erop. Het afscheid is nog warmer dan het welkom twee weken geleden. Onze gastvrouw Reema staat met tranen in haar ogen. Bij de bus wordt uitgebreid omhelsd en gezoend (4 per persoon). Mijn wang jeukt nog een beetje na van de schurendestoppelbaardjes. Nog nooit heb ik zoveel mannen gezoend.

De zondag stond in het teken van de presentaties van de workshops. Iedereen hield een verhaaltje en liet het eindproduct zien: de graffiti op de muur, de opgeknapte tuin, de foto’s, de rap, de drama-voorstelling en beide documentaires. Als lokatie was gekozen voor de straat voor het Peace House naast de muur. Die was ook gelijk bruikbaar als projectiescherm. Samen met het Palestijnse volksdansen tussendoor een dikke middelvinger naar die vreselijke apartheidsmuur.

Bij de afterparty in de Tent zaten we voor het laatst bij elkaar als groep met onze Palestijnen. In het begin vonden ze ons wel een beetje een zootje ongeregeld, maar als snel voelden ze zich verbonden met ons en beleefden ook zij 2 fantastische weken. Voor hun betekende ons gezelschap pok een hoop gezelligheid, even een ontsnapping uit het moeilijke leven hier, omringd door mensen die vrolijk en vrij zijn.

Ik denk dat het voor niemand uit de groep het laatste bezoek was. Onze gastgezinnen verwelkomen ons graag terug, we hebben hier in korte tijd een tweede familie gekregen. Ook ik ga zeker nog eens terug. Dan wel met Astrid, want 2 weken zonder elkaar is zelfs met alle afleiding hier niet leuk.

Dat was het vanuit Palestina, vanaf september gaan we de regio in om ons verhaal verder te verspreiden. Als er nog verzoeken zijn voor een presentatie, laat ze achter bij de reacties. Tot zover, en zoals ze in Palestina zeggen: bye bye.