De Sint is net uitgezwaaid, maar de volgende bezoeker staat alweer voor de deur: Sooreh Hera. De kunstenares zal haar omstreden foto’s in Gouda gaan exposeren. Eerder vermoedde ik dat het wel mee zou vallen, en veel reacties kreeg ik ook niet op dat blogje (overigens ook te lezen op Stukje Gouda). Misschien is het wel meer een mediarelletje, zoals ook 5 jaar geleden toen enkele fracties in Gouda zich opwonden over het stuk Adam, Eva, enzovoort van de Jeugdtheaterschool, zonder het overigens gezien te hebben. L’histoire ce repète.
Dat die foto’s naar Gouda komen vind ik prima. Niet omdat ze beledigend zouden zijn voor moslims, niet omdat met deze goedkope PR-stunt MuseumgoudA-directeur Ranti tjaN onze mooie stad goudA mooi op de kaart zet, maar omdat we ons simpelweg niet onder druk moeten zetten om kunst al vooraf uit te sluiten van een expositie. Kunst mag juist prikkelen, discussies opwerpen, grenzen opzoeken en er dan soms overheen gaan. Dat is één van de vormen van kunst. Dat kan inderdaad vervelend zijn, maar iedereen heeft dezelfde mogelijkheden in dit land om zich te uiten. We moeten eens uit onze schulp kruipen en niet alles maar als een aanval zien op “onze” groep. Gewoon kappen met dat constante verongelijkte “ze vallen me aan”, iets dat Wilders net zo hard doet als de moslims waar hij altijd over klaagt. De huidige samenleving bestaat uit allerlei (sub)culturen, die is zo complex dat er altijd wel iemand ergens over beledigd is. Dan moet je niet boos worden, maar met elkaar kijken hoe je samen kan leven. Dat doe je niet door constant dingen te willen verbieden, of dat nou tentoonstellingen zijn of boerka’s.
De vraag die we ons eigenlijk zouden moeten stellen: is dit nou kunst? En zo ja, wat proberen deze foto’s ons te vertellen? Waarom is gekozen voor maskers met portretten van Mohammed en Ali? De kunstenares zelf wil een statement maken, iets dat in haar land van oorsprong (Iran) nog moeilijker gaat dan in Nederland. In de drie grote wereldreligies worden homoseksuelen stelselmatig gediscrimineerd, ontkend, vervolgd, ter dood veroordeeld. Dat is best iets waar je een statement tegen mag maken, en als je fotografe bent doe je het zo. Haar boodschap: “Ik heb geprobeerd om herkenbare schoonheid van homosexuelen te verbeelden, maar ook vervreemde schoonheid die voor vele mensen ongekend, of oneerbaar is”. Dat is haar boodschap, dus laten we het daar over hebben.
Wat dit zou betekenen voor de veiligheid, vroeg een BNR-journalist mij vanmiddag. Ik denk niet dat er grote rellen te verwachten zijn. Het zou verstandig zijn als het museum gaat praten met politie en burgemeester, maar waarschijnlijk gaat het net als 1566, en zal ook deze beeldenstorm aan ons voorbijgaan. De moslimgemeenschappen in Gouda zijn niet rellerig, die weten de juiste kanalen en vormen wel te vinden. Dan kunnen we het ten minste over de achterliggende boodschap hebben. En wie weet zullen de Raad van Kerken en de moskeeën, zoals ze wel vaker samenwerken, ook dit als aanleiding gebruiken om een mooie tentoonstelling over hun ideeën te organiseren.
Voor de volledigheid bij deze nog een stukje dat joden en christenen beledigde, al ruim 30 jaar geleden. He’s not the Messiah, he’s a very naughty boy!
