Ondanks de af en toe oorverdovende stilte hier gaat het raadswerk gestaag door. Woensdag was er weer een volle agenda, zo vol dat een parallelle werkelijkheid nodig was om alles voor elven af te kunnen ronden. Zelfs met 3 fractieleden was het nog krap: ik moest Armoede voorzitten, Pierre het woord voeren en Hilde naar de Buurtservicecentra-discussie. Daarna deed Pierre het Cultuurdebat, waarbij Hilde en ik op de backbench plaatsnamen.
Het debat over armoede verliep naar tevredenheid. Van tevoren had ik duidelijk gemaakt dat de bijdrages kort & krachtig moesten zijn. We hebben bij het meningsvormend debat al uitgebreid ideeën kunnen spuien, nu ging het om een standpunt over de nota en het besluit. Voor het naar de raad ging was er al discussie geweest in de stuurgroep (wethouder, ambtenaren, griffie en ik als voorzitter), maar om niet de schijn van politiek bedrijven op me te halen kon ik daar niet al teveel van mijn bezwaren al inbrengen. Gelukkig deden enkele raadsleden dat wel, waardoor in ieder geval duidelijk werd gemaakt dat dit voorstel op veel punten nog te weinig concreet is.
Het debat spitste zich, zoals de bedoeling was, toe op het besluit. Het was mooi om te zien dat de meeste raadsleden goed luisterden, elkaar bevroegen en actief steun zochten voor hun standpunten in het debat. Tegelijk werden ook duidelijk standpunten ingenomen (bijvoorbeeld over de Voedselbank), die weliswaar niet direct tot een ander besluit leiden, maar wel direct laten zien hoe elke partij aankijkt tegen armoede. Dat maakte het debat uiteindelijk zeer geslaagd. Een aantal partijen gaan nog amendementen en moties indienen, iets dat vooral ook de betrokkenheid bij dit onderwerp aangeeft. Voor mij was het ook een leerzaam proces, dat weer een hoop ideeën heeft opgeleverd voor toekomstige debatten en A-trajecten voor onderwerpen. Het blijft toch lastig om te balanceren tussen een open debat en een concreet voorstel, ruimte laten aan insprekers en de ruimte voor de politiek om standpunten in te nemen en verkondigen, en de verhouding tussen college en raad. Toch durf ik Armoede wel een voorbeeld te noemen voor A-onderwerpen zoals het tot nu toe is gegaan.
De buurtservicecentra-discussie liep ondertussen een beetje met een sisser af. Er is wat mij betreft nog heel wat onduidelijkheid, en het proces is slordig verlopen. Na uitgebreide besprekingen met gebruikers van buurthuizen is de conclusie dat die (deels) open blijven; en ineens komt als een konijn uit de hoge hoed de sluiting van een stedelijke jongerenvoorziening aan de Nieuwehaven ter compensatie. Dat kan gewoon niet. Daardoor zijn de gevolgen van sluiting niet goed te overzien: gaat dit leiden tot het stoppen van activiteiten, omdat de jongeren hun heil elders zoeken? Hoe ga je serieus met je burgers om? Wat mij betreft had de sluiting van de Nieuwehaven uitgesteld geworden tot er met de gebruikers was overlegd over waar die activiteiten het beste heen kunnen, en met een beter beeld van de gevolgen voor de veiligheid. Maar voor de meeste raadsleden was het “foei, slecht aangepakt, niet meer doen, over tot de orde van de dag”. Zo komt men elke keer weg met een slecht proces, iets dat mij mateloos irriteert.
Het debat over de Cultuurnota mocht op een ruime belangstelling rekenen, de instellingen waren weer ruim aanwezig. Het debat was voor hen interessant om te horen hoe de partijen tegen de nota stonden, maar veel zegt het niet. Iedereen verkondigde een standpunt, tot onderling debat kwam het nauwelijks. Lange beschouwingen, weliswaar interessant maar zonder resultaat. Er had meer ingezeten. Het werd nog wel even gezellig toen ik ineens een sms-je kreeg met de tekst “ben je online?”. Bleek van CU-er Krins te zijn, aan gene zijde van de zaal. In een groot aantal opeenvolgende berichtjes kwamen er in ieder geval een hoop leuke plannen voorbij om debatten nog spannender te maken. Jammer dat die hotspots er niet van zijn gekomen…
