Normaal ben ik niet zo van het plaatsen van integrale bijdrages in de Raad. Normaal schrijf ik het overigens ook niet helemaal uit. Vanavond had ik dat wel gedaan, want het ging over Oosterwei, een gevoelig onderwerp. En het was toch geen debat, maar meer een soort vrijblijvend “gezellig onderonsje”, zoals het werd betiteld tijdens de bespreking. Er zat geen besluit aan vast, het had niet eens met de voltallige Raad gehoeven, maar goed. Die besluitvorming komt nog wel. Dan zullen wij ook stevig inzetten op aanpassing van dit plan. Weliswaar staan er zaken in die goed zijn, maar ook minder prettige plannen – en dan mag je best kritisch zijn.
De beantwoording van de burgemeester maakte het er trouwens niet veel helderder op. Is een gezinscoach nu iemand die de hulpverlening coördineert of toch een hulpverlener? Of allebei (en kan dat) ? Waarom deed de burgemeester zo makkelijk over huisuitzetting (ach, dan gaan ze maar ergens anders naartoe). Waarom zei de burgemeester dat de uiteindelijke maatregelen van de effecten van de plannen afhangen, alsof er dus niet is nagedacht over de effecten? Zorgelijk. Genoeg stof voor latere debatten. Hieronder mijn bijdrage, met dank aan Judith Sargentini die mij van veel nuttige ervaringen vanuit Amsterdam voorzag.
Voorzitter,
“Al het goede komt van bovenâ€. In dit geval tien miljoen euro van de hogere overheden om onze problemen op te lossen. Namens GroenLinks zal ik reageren op het plan dat nu voor ons ligt, het proces en ons toekomstbeeld.
In het plan wordt uiteengezet wat Gouda al doet, en gevraagd om middelen om die aanpak te intensiveren. Als het gaat om de preventieve maatregelen kan GroenLinks daar alleen maar blij mee zijn. Niet voor niets worden de positieve resultaten genoemd: na een stijging tot 2005 is een dalende trend ingezet, waardoor we nu weer op het niveau van 2003 terug zijn. Wij lijken dus op de goede weg te zijn. Het uitbreiden van de in de gaten te houden groep naar de jongere jeugd, het aanbieden van jeugd- en tienerwerk naar behoeftes vanuit de buurt, het bieden van opvoedingsondersteuning zijn allemaal zaken waar wij achter kunnen staan. Als hier vanuit het Rijk meer geld voor beschikbaar komt, prachtig. Zeker als er ook voor wordt gezorgd dat het politiekorps eindelijk op sterkte is, zodat zij beter in staat zijn om crimineel gedrag aan te pakken. De route naar criminaliteit die loont moet worden afgesneden. Het probleem is nijpend, want dat lukt nu niet, ook al gaat het volgens de officiële cijfers maar om een paar handjesvol jongeren.
Wij zien als GroenLinks ook kritiekpunten. De repressieve maatregelen klinken stoer, maar wij twijfelen aan de effectiviteit van maatregelen als het uit huis plaatsen van gezinnen, en het korten op de uitkering. Natuurlijk moet je een stok achter de deur hebben. Als het goed is zijn politie en justitie dat, en als dat niet werkt, moeten we niet zelf op de stoel van de rechter willen zitten. Hulpverlening kan alleen effectief zijn als mensen er zelf een voordeel van zien en aan meewerken, in een sfeer van vertrouwen. Wat ons betreft krijgt de burgemeester ook geen extra bevoegdheden.
Deze plannen beschouwend komen onze kritiekpunten voort uit het gebrek aan analyse in dit plan. Er wordt gesproken over gezinnen waar al heel wat hulpverleners en politie langs zijn geweest, en het toch niet goed gaat. Hoe komt dat? Dat moeten we ons afvragen, voor we met nieuwe hulpverleners en nieuwe proeftuintjes komen. Laten we niet dezelfde fouten maken als vroeger.
Voorzitter, hoe nu verder?
Dit plan ligt nu bij diverse ministeries om een zak geld deze kant op te krijgen. Er zijn 2 scenario’s. Het eerste is: we krijgen geen of te weinig geld. Dan zullen we keuzes moeten maken. Welke keuzes maken college en raad dan, welke verantwoordelijkheden nemen we op ons? Wat ons betreft moeten de preventieve sociale maatregelen voorop staan, naast het verhogen van de pakkans voor criminelen en overlastgevers. Eerst de mensen die ons nodig hebben, dan pas de rest, zoals een nieuw winkelcentrum.
Het tweede scenario is dat we veel geld krijgen. Ook dan zal er in de raad een stevige discussie, met besluitvorming moeten plaatsvinden. Zonder analyse van de problemen kan dat niet. Afgaande op de cijfers zullen we ook moeten nadenken over ons uitgangspunt. Doen we dit vanwege overlast, of omdat we kansen willen bieden aan de bewoners van Oosterwei? Met andere woorden, krijg je steun van de gemeente als je een probleem hebt, of als je een probleem bent? Nu lijkt het haast alsof je een Gouds-Marokkaans jongetje van tussen de 8 en 18 jaar moet zijn dat eieren naar bussen gooit of radio’s uit auto’s jat, anders krijg je geen aandacht. Ben je een Gouds-Marokkaans meisje, of autochtone schoolverlater, dan biedt dit plan maar weinig hulp. Wat GroenLinks betreft is het uitgangspunt: hoe ondersteunen we de inwoners van Oost? Als je vanuit dat perspectief kijkt kan je wat aan iedereen bieden, op een positieve manier. Ook voor vrouwen en meiden.
Voorzitter,
Zoals mag blijken vindt GroenLinks dat we pas helemaal aan het begin staan van het oplossen van de problemen. Wij vragen om een gedegen probleemanalyse, de blik op talentontwikkeling in plaats van alleen overlastgevers, en waar we nieuw beleid gaan maken heldere besluitvorming in de raad – samen met alle betrokken. Alleen dan kunnen we ons echt uitspreken over dit Plan.
Ik denk dat je vanuit principieel oogpunt wel gelijk hebt alleen denk ik dat het van belang is om in dit soort gevallen als overheid snel te kunnen schakelen. Dan moet de BGM ook gebruikmaken van zijn bevoegdheden.Daarnaast denk ik dat de repressieve maatregelen goed werken voor gezinnen/ouders die wel kunnen maar niet willen. Jouw argumenten zijn denk ik gebaseerd op het scenario dat ouders wel willen maar niet kunnen en dan gaan bepaalde maatregelen idd te ver. Persoonlijk hik ik ook tegen het wij vragen u…. voorstel aan. Wat gaat er inderdaad gebeuren als de gemeente de 10 miljoen niet krijgt?
Ik zag ook dat je een prognose had voor de raadsverkiezingen. Waar is dat op gebaseerd?
Er zijn een paar argumenten, en die gaan ook (of juist) op voor ouders die niet mee willen werken.
Ten eerste geven we ook duidelijk aan dat politie en justitie al een stok achter de deur zijn – of zouden moeten zijn.
Ten tweede gaat hulpverlening uit van vrijwilligheid. Je kan mensen niet dwingen een beter mens te zijn, als ze daar zelf het nut niet van inzien.
Ten derde is het niet voor niets dat de bevoegdheid voor het ingrijpen in gezinnen bij de rechter ligt: een kind haal je niet zomaar weg bij de ouders.
Wij moeten niet voor rechter gaan spelen, de BM ook niet. Daar hebben we namelijk rechters voor.