Ouderwets terrorisme

Gisteravond hebben we de film Der Baader-Meinhof Komplex in het Filmhuis gezien. Een indrukwekkende film over de jaren ’70, toen de Rote Armee Faktion Duitsland onveilig maakte.

In het eerste deel komen de hoofdpersonen in een sneltreinvaart langs: Baader, Ensslin, Meinhof en de andere RAF-kopstukken. Ze radicaliseren sneller dan Geert Wilders op topsnelheid, maar waarom blijft wat onduidelijk. Ideologie heeft er niet zoveel te maken – naaktzonnen voor vrouwen is net zo belangrijk als schieten.

In het tweede deel van de film gaat het tempo iets omlaag en wordt de aftakeling van de hoofdpersonen duidelijk als ze in de gevangenis zitten. Want ondanks alle aanslagen blijft toch vooral hangen dat het niet zulke hele goede terroristen waren: vaak opgepakt en weinig effectief. Buiten de gevangenismuren proberen nieuwe RAF-leden de gevangen vrij te krijgen met nog meer moorden, kapingen en ontvoeringen. Het lukt allemaal niet, en zo eindigt de film met nog wat spatten bloed.

Een mooi tijdsbeeld, waarbij de gekte steeds verder toeslaat en alle remmen losgaan. Ook een eng beeld, omdat te zien is hoe snel en makkelijk mensen kunnen radicaliseren. Wat dat betreft is er niet zoveel veranderd.