In een week met allerlei vervelend nieuws over Gouda is het fijn om ook eens te zien dat er nog altijd veel meer positieve dingen gebeuren. Afgelopen donderdag mocht ik bij zo’n voorbeeld zijn. Goudse jongeren uit de binnenstad, Oost en de Korte Akkeren hadden de kans gekregen hun leven en hun vrienden te filmen met het project Streetlive.
De avond was wat statisch georganiseerd: praatje, filmpje, debat. Het is dan heerlijk om een groep jongeren te hebben die daar enige lak aan heeft, en uitbundig reageert op de getoonde film. Gejoel bij grappen, gejuich bij bepaalde plekken in wijken of personen. Zo werd het toch nog gezellig.
De jongeren hadden in workshops geleerd om te interviewen, met camera’s om te gaan, etc. De invulling gaven ze zelf. Die was open, eerlijk en recht door zee. Soms grappig, soms serieus, soms ontroerend. Vrijwel allemaal vol trots over Gouda, en hun eigen wijk, samen met andere wijkbewoners van allerlei nationaliteiten.
De film is bestaat uit verschillende fragmenten en jongeren. De Marokkaanse jongen die voor de grap als hij langs een auto loopt even aan het portier voelt, of bij een voetbalpartijtje hard roept “kijk, er zit ook een Nederlander bij!”. De jonge rapper, die op school nooit zoveel deed maar nu hard werkt om wat van z’n leven te maken. Anouk, ook met muziek bezig, maar dan op youtube. De artiest Rasta, die oproept tot eenheid: geen gedoe met Eastside (Oosterwei) tegen Westside (Korte Akkeren), maar “allemaal Gouda representen”. Maar ook de Marokkaanse meisjes die gevangen zitten in een netwerk van sociale controle op “ongewenst” gedrag, met weinig mogelijkheden om zich te ontplooien. Allemaal zoeken ze naar een mooie toekomst, ondanks de problemen die ze tegenkomen; problemen met zichzelf en met de maatschappij die vaak een beperkt beeld van ze heeft.
Soms wordt dat beeld wel weer bevestigd. Als de jongeren ineens uit de zaal verdwijnen, omdat er een akkefietje is. Dankzij de jongerenwerkers komt een deel weer terug de zaal in. Dat is maar goed ook, want in het debatrondje hadden ze juist de gelegenheid om de aanwezige burgemeester en raadsleden (van GroenLinks, PvdA, CU, GBG en D66) te vertellen wat er volgens hun anders of beter zou kunnen.
Ook dit deel was verhelderend. Daar waar de maatschappij, en dus de overheid, uitgaat van eigen initiatief en eigen kracht merkte je hier dat er vooral drempels en onwetendheid waren. De uitspraak “er is te weinig voor jongeren” wordt niet gevolgd door initiatief. Wat de gemeente kan doen en hoe je aan je informatie komt is onbekend. De tip om het dan in de huis-aan-huisbladen te zetten was dan weer overbodig: dat is juist een plek waar alles wél staat.
Nu ben ik er zelf ook geen voorstander van dat de gemeente alles maar organiseert. Vooral omdat de beste initiatieven die van enthousiaste burgers zijn. Die initiatieven moeten we wel ondersteunen. In geld, voor die dingen die we belangrijk vinden, maar zeker bij jongeren lijkt vooral een steuntje in de rug belangrijk. Even de weg wijzen in een vaak onbekende wereld van vergunningen en subsidiepotjes. Dat zou al veel schelen. Ik heb zelf in elk geval al wat visitekaartjes rondgestrooid.
Ook opvallend was dat Marokkaanse jongens weliswaar negatief in het nieuws komen omdat ze van alles roepen naar voorbijgangers, maar dat de welwillende Marokkanen zich eigenlijk (te) terughoudend opstellen. Of dat bescheidenheid of moedeloosheid is, werd me niet helemaal duidelijk. Zorgelijk is het wel: nu heeft een luidruchtige minderheid de overhand.
Met de helft van alle partijen aanwezig was er een redelijke afvaardiging uit de raad. Nog niet genoeg. Ik zou alle collega-raadsleden ook willen aanraden om ook de filmpjes van het Streetlive-project te bekijken. Een mooie eye-opener over het leven in Gouda als jongere.
Positief stuk, Michel, ik hoop dat dit ook eens in de krant komt!