Woest op de SP

Eén van de krantenartikelen die ik terug van de vakantie las was “SP woest over aantijgingen“. Nu gebruiken kranten wel heel graag het woord “woest“, ook als iemand slechts verbaasd of licht verontwaardigd is, maar de toon is wel gezet – ook al nuanceerde Hans-Daniël van Alphen het artikel wel weer, iets. Het gaat allemaal om de aantijgingen dat de SP wel erg weinig aanwezig was in de raad dit jaar. Eigenlijk meer een constatering dan een aantijging, want ze waren inderdaad vaker afwezig dan aanwezig.

Ik kan daar nou juist woest over worden. Je bent gekozen als raadslid, en daar hoort een bepaalde verantwoordelijkheid bij. De drie taken van een raadslid zijn het stellen van beleidskaders, het controleren van de uitvoering van die kaders, en de “volksvertegenwoordigende rol”. De Goudse SP vindt dat de Goudse raadsleden een te beperkt beeld hebben van het raadslidmaatschap, terwijl zij juist zelf slechts 1 aspect – de volksvertegenwoordigende rol – oppakken. En dan nog maar half ook.

De SP doet alsof ze de enige partij zijn die naar burgers luistert, iets dat mij nogal ergert. Alle raadsleden luisteren naar de burgers. Alleen als kluizenaar valt dat te ontkomen. Maar vervolgens moet je als raadslid iets gaan doen. Je moet al die meningen gaan wegen, verdere informatie tot je nemen en dan een politieke keuze maken. De SP zegt geen tijd te hebben om in de raad te zitten omdat ze op straat zijn – maar daardoor horen we dus niet wie de SP op straat spreekt en wat ze voor actie qua beleid gaan ondernemen. Dan ben je de boel gewoon aan het belazeren: luisteren naar burgers en daar vervolgens niks mee doen.

Nu valt er nog iets voor te zeggen dat ziekte en verhuizingen hebben meegespeeld. Maar dat overtuigt me niet. Ze zijn met z’n tweeën, en dan is er nog de mogelijkheid een burgerraadslid af te vaardigen. Mede daarmee lukt het de SGP (1 zetel), D66 en GBG (beide 2 zetels) wél vrijwel altijd om aanwezig te zijn, zeker bij de belangrijke debatten. Terwijl die mensen ook allemaal werken, sommigen kinderen hebben, en bijvoorbeeld Daphne Bergman van D66 ook nog voorzitter van het Presidium is. Maar het lukt de SP zelfs niet om bij de debatten over Armoedebeleid te zijn, of de controle- en begrotingscyclus. “Te druk met de Europese Verkiezingen”. Ja, hallo, daarvoor word je niet betaald!

De nieuw geworven kandidaat-raadsleden van de SP krijgen een cursus. Ik hoop dat time-management een onderdeel is, en dat ze ook leren om politiek handig te opereren. Daar heeft de SP niet echt in uitgeblonken. In het begin geeft dat niet (het was voor mij ook allemaal nieuw), maar het is niet verbeterd. Op woensdagmiddag 3 moties ontvangen voor diezelfde avond en verwachten dat die ook maar enige kans maken om aangenomen te worden is gewoon dom. Zoiets moet je met je fractie bespreken, je moet de gevolgen kunnen overzien. Dan is het niet gek dat iedereen tegen is. Zo ook met het ook door Van Alphen aangehaalde onderwerp segregatie. Slecht onderbouwde voorstellen, en geen enkele ruimte om er iets goeds van te maken. Het moet op de SP-manier of niet, ongeacht of die SP-manier eigenlijk wel werkt.

Ondertussen gaat er wel elke maand zo’n €2800 richting SP-politburo voor deze twee raadsleden. Ze mikken op 5 (dus €7000 per maand) raadsleden na de verkiezingen in 2010. Voor dat geld gaan ze op straat rondlopen en met mensen praten. Als ze hun raadslidmaatschap net zo serieus oppakken als de huidige raadsleden zou ik zeggen: laat ze dat in hun eigen tijd doen. Ik hoop dat de kiezer dat ook meeneemt in de overwegingen. Het gaat er niet om hoeveel je met mensen praat, maar wat je ermee doet.