Nacht van de Raad

Een voordeel van de verkiezingen: allerlei onderwerpen worden naar de campagne doorgeschoven, agenda’s lopen leeg, en daardoor neemt het zomerreces geologische tijdschaal-achtige proporties aan. Pas deze woensdag, 30 september, was de eerste voltallige raadsvergadering. De eerste ook die pas om 21.30 begon, zodat het einde beter aansluit op de borrel. Belangrijk, want doordat er hiervoor nog specialistische onderwerpen op de agenda stonden ná de besluitvormende raad was de borrel soms maar een treurig geheel – terwijl dat juist een moment is om in de wandelgangen roddels op te vangen en te peilen hoe de vlag erbij hangt.

Maar goed, de vergadering. Er stond een informerende sessie over parkeren op de agenda, wat voor sommige fracties een mooie gelegenheid is om de insprekers/gasten straal te negeren en een politiek verhaal af te steken. Leuk, maar het is de bedoeling om nu de aanwezigen en de wethouder te ondervragen zodat het politieke verhaal en debat volgende week kan plaatsvinden. Die gasten hadden wel interessante bijdrages. Zo blijkt dat de ondernemers best willen bijdragen voor betere parkeervoorzieningen, kwam zelfs ons GroenLinks-plan voor parkeerterreinen met fietsvoorzieningen nog langs, en werd zelfs een heffing per auto gesuggereerd om geld te genereren voor parkeervoorzieningen. Het klonk veelbelovend.

Nu iedereen er weer eens was kon ik voor de aanvang van de raadsvergadering nog een oude belofte gestand doen: ik had in de radio-uitzending bij Henk Bres beloofd om zijn ansichtkaartje te verspreiden onder de raadsleden. En we zijn het dan wel enorm met elkaar oneens – beloofd is beloofd. De meesten namen het kaartje met een glimlach in ontvangst en snapten de boodschap (een signaal over veiligheid en hoe men daar in (een deel van) de stad tegenaan kijkt), of iemand de kaart stiekem vergat of loosde kon ik niet zien. Twee mensen, beide PvdA-er, weigerden de kaart (een gaf ‘m zelfs verscheurd terug). Aan ieder de vrijheid om iets met dit signaal te doen…

De raadsvergadering duurde vooral lang. Het afscheid van Pierre Mehlkopf en de installatie van Rob Schröder in onze fractie stonden op de agenda als eerste echte punt, maar de “administratieve punten” zoals ik ze maar even noem duurden erg lang. Wij vroegen nog aandacht voor de brief van de Voedselbank met aanbevelingen over wachttijden, een punt dat ook de ChristenUnie wilde maken. Dat ging snel (er komt een reactie van de wethouder naar de Voedselbank met kopie naar de Raad), maar vervolgens kwamen de schriftelijke vragen.

Nu hadden we al 2 verhalen gehad bij het Open Podium: de Herdershondenvereniging die vond dat ze aan het lijntje werden gehouden, en de Houtmanplantsoenconcerten. Hierover zijn ook vragen gesteld, en die kwamen dus aan de orde in het blokje Artikel 38, compleet met motie die de VVD had voorbereid over de Houtmanconcerten. Nou weet ik niet hoe de VVD dat doet, zo’n motie voorbereiden, maar het wekte de indruk op een achternamiddag op een bierviltje gezet te zijn. Daar waar duidelijk was dat de organisatie van de concerten (SEG) vooral financiële problemen had waardoor concerten waren afgelast ging de motie puur in op het geluidsniveau. En laat dat nou juist géén issue zijn: er is slechts 1 keer een te hoog niveau gemeten, maar dat bleef zonder consequenties (kan gebeuren), er is niet geklaagd door omwonenden en de organisatie had ook maatregelen genomen. Waarom dan het geluidsniveau omhoog moest bleef een raadsel – waarschijnlijk had men de motie al klaar liggen voordat de antwoorden op de vragen waren gegeven. Slordig en daardoor een pijnlijke nederlaag voor de VVD.

Na dat alles werd Pierre uitgezwaaid, met een speech van de voorzitter van de Raad over Pierre’s eigenzinnigheid, recalcitrantie zelfs, zijn inhoudelijke kennis en zijn grote wapenfeit: de oplegnotities bij de stukken waarin staat waarom we iets eigenlijk behandelen. In zijn afscheidswoorden gaf Pierre toe dat het oppositie voeren hem meer in het bloed zit, en gaf ons mee ervoor te zorgen dat er iets te kiezen valt in maart. Met de belofte van Rob Schröder was onze fractie weer compleet, en konden we om 23 uur beginnen met het echt inhoudelijke deel van de vergadering.

De 30km-zone op de singels lijkt wel geregeld: wethouder Janssen was bereid om mee te werken, en daarmee kon de motie van tafel. Nog dit jaar krijgen we een verkeersbesluit over 30km/u op de Kattensingel.

Vervolgens kwam de Spoorzone aan de orde. Dat het balen is dat dat niet wordt zoals ooit voorgespiegeld is, dat zal niemand ontkennen. De vraag is vervolgens: wat doe je dan wel, en hoe zorg je dat de begroting sluitend blijft? Dan zit er niets anders op dan een aantal dingen niet te doen, en dat wat wel kan zo goed mogelijk door te zetten. Met name het verleggen van de Jamessingel ter hoogte van de Driestar is een hele dure zaak, die je dan maar met tegenzin moet laten zitten. De VVD vatte dit op als onomkeerbaar besluit, en kwam weer met zo’n woensdagmiddagmotie (later omgevormd tot amendement) die totaal ondoordacht was. Zij wilden de Jamessingel wél verleggen. Dat dit miljoenen euro’s kost die wij niet hebben maakte niet uit. Een financiëel volkomen ondoordacht voorstel, en zelfs de SP had het door: ook al zijn zij tegen de Spoorzone-ontwikkeling, zij waren voor het raadsbesluit zoals het was omdat dat nou eenmaal financiëel gezien het wijste is. De VVD en D66 dachten daar anders over, en zeker voor een partij als de VVD die altijd vooraan staat om te vragen wat een plan kost is dat onbegrijpelijk.

Nu zat er nog een rare kant aan dit besluit. D66 stemde ook vóór het amendement, en tegen het raadsbesluit. Diverse collegegezichten gingen op onweer, en een paar keer ving ik wat op over “nu zet D66 zichzelf buitenspel” (voor de college-onderhandelingen na de komende verkiezingen). En dat vind ik ook weer bezopen. Het moet een oppositiepartij vrij zijn om dit soort beslissingen te nemen, ook al ben je het daar als andere partij of als coalitie niet mee eens. De manier waarop hierop door sommigen werd gereageerd was echt heel erg oude politiek. Ongetwijfeld zal er wel weer iemand over vallen dat ik het hier neergooi, maar sommige zaken verdienen het om niet alleen in het wandelgangencircuit te blijven hangen.

Met de noodverordening voor de kaalkopjestocht van 18 september, met complimenten voor de Goudse bevolking, de politie en de burgemeester dat dit rustig was verlopen, konden we dan toch nog gewoon op woensdag aan de borrel. Een lange zit, maar het wordt steeds interessanter richting de verkiezingen.