Doe mij maar Bos

Toen ik afgelopen zaterdag mijn vrouw enthousiast bijbabbelde over het congres en het boek over het Basisinkomen dat ik had gekregen, zei zij mysterieus: “ik heb ook een boek gekregen”.

De 53e editie van de Grote Bosatlas was gearriveerd. Wat is het toch heerlijk om met een ak-docente getrouwd te zijn (die ook nog sectievoorzitter is), die dat soort dingen gewoon opgestuurd krijgt. Want de nieuwe Bosatlas is een opwindend moment voor geografen.

De nieuwste Bosatlas ziet er prachtig uit. De kaarten lijken een stuk overzichtelijker en helderder. Voor een deel door wat slimmer om te gaan met waar plaatsaanduidingen staan, maar ook de kleuren lijken iets anders. Er zijn flink wat thematische kaartjes bijgekomen, onder andere over Europa. Uitermate bruikbaar in allerlei lessen, zowel in de bovenbouw als in de onderbouw.

Bladerend door al dat moois viel me een kaartje op over islam in Europa. Dat kaartje is om 2 redenen interessant. Ten eerste kan je snel vergelijken waar relatief de meeste moslims wonen, een actueel onderwerp. Ten tweede kan het ook stof zijn tot nadenken over hoe je informatie presenteert en wat je zijdelings duidelijk wilt maken. Kijkend naar het kaartje dacht ik “wat zeuren we nou, Nederland heeft helemaal niet zoveel moslims”. Nederland stak immers wat lichter af tegen de omliggende landen. Maar wat bleek? In landen waar moslims een minderheid vormen was het hoe lichter, hoe meer (in beigetinten). In landen met een meerderheid hoe donkerder, hoe meer (in het groen).

Zo kan je met deze Bosatlas ook nog gaan nadenken over het kaartenmaken zelf, en wat je wilt zeggen door iets op een bepaalde manier te presenteren. Wat een heerlijk vak heb ik toch.