Prerogatief

Regels zijn regels (Rita Verdonk)

De provinciale top verdedigt de voorkeursstemmen-actie van de statenfractie op Verdonkiaanse wijze: het mag van de grondwet, dus ze gaan hun gang maar. Sterker nog, er zijn geen “principiële bezwaren ingebracht”. Het principe dat nog altijd de leden de baas zijn in GroenLinks, en niet een provinciaal bestuur of statenfractie, of dat je zorgvuldig met je partijgenoten om moet gaan die door hun plaats op de lijst in de veronderstelling zijn gekozen te worden, dat er ongeschreven regels zijn die je niet met een excuus achteraf kan overtreden, telt blijkbaar niet. Ik ben het dan ook volledig eens met de kritiek op het “straatje schoonvegen” van Hans van Egdom.

Helaas kan ik niet aanwezig zijn bij de provinciale ledenvergadering. Vandaar dat ik mijn mening noodgedwongen per e-mail instuur. Hieronder staat deze ook. Hopelijk nemen de leden een wijs besluit op 7 juli, en worden fractie en bestuur teruggefloten, in het kader van “eens maar nooit weer“.

Geacht bestuur,

Bij deze stuur ik een schriftelijke reactie voor de ALV van 7 juli. Ik kan daar helaas niet bij zijn, maar wil langs deze weg mijn mening kenbaar maken over het optreden van de statenfractie bij de Eerste Kamerverkiezingen, als het goed is aansluitend op agendapunt 4 “Verantwoording van de fractie”, en de daarbij aangekondigde motie van afkeuring die ik van harte steun. Ik zou het op prijs stellen als deze reactie wordt meegenomen in de vergadering bij de bespreking van de motie.

Ik ben het ten zeerste oneens met het stemgedrag van de statenfractie bij de verkiezingen voor de Eerste Kamer. Mijn redenen hiervoor zijn:

1. Het congres (waar ik ook was) is genegeerd, en daarmee de leden Dit congres heeft op democratische wijze een lijst samengesteld, in de veronderstelling dat de statenleden deze zouden respecteren. Door dit niet te doen is de wil van GroenLinks leden, en mogelijk vele niet-leden die hun stem mede op basis van deze lijst uitbrachten bij de statenverkiezingen, genegeerd. Aangezien het congres het hoogste orgaan van de partij is, is dat een enorme overtreding van (ongeschreven en geschreven) regels, die niet zomaar plaats had mogen vinden. Op dat congres heb ik ook niets gehoord van de kandidaat-statenleden over de procedure, noch in de periode daarna. Pas ná de statenverkiezingen bleek dat zij een probleem met de procedure hadden. Geen enkel lid die niet tot de (provinciale) top behoorde heeft hierover in discussie kunnen gaan, of kunnen helpen op een normale manier dit punt onder de aandacht te brengen. Dit is een top-down benadering die m.i. niet bij GroenLinks past.
2. Er is niet vooraf gecommuniceerd met de leden, noch de betrokkenen Achteraf bleek dat communicatie over het stemmen zeker mogelijk te zijn, maar om onduidelijke redenen was het vooraf slechts mogelijk dit met het bestuur en de te kiezen kandidaat te overleggen. Dat hier niet in een vroeg stadium met de leden en de betrokken kandidaten voor de Eerste Kamer is overlegd is onbeleefd en getuigt van weinig respect. Dit versterkt het beeld dat dit is bedacht door de provinciale top, en dat de mening van de leden er totaal niet toe doet.
3. Dit is een volstrekt onjuiste manier om een “signaal naar de partijtop” af te geven – doe dat waar het hoort. Het congres, of eventueel de partijraad, is de juiste plek om te pleiten voor betere procedures rond de samenstelling van lijsten. Losstaand van het feit dat elk lid verantwoordelijk is voor het zelfstandig inwinnen van informatie over kandidaten en hier een mening over te vormen, kan ik me vinden in het idee dat de procedure
   op het congres voor verbetering vatbaar is. Dit onomkeerbaar via een verkiezing aankaarten is echter overdreven en getuigt van weinig politiek gevoel. Het vermoeden ontstaat dat de statenleden en de provinciale top vreesden dat zij niet werden gesteund door de leden. Dit mag natuurlijk nooit een reden zijn om de leden te passeren.
4. Dit is machtsmisbruik.
   Door de zwaarte van hun stem kan de ZH-fractie 1 zetel bepalen. Gezien het zetelaantal van GroenLinks is dat een flinke machtspositie (die met wat strategisch samenwerken met andere dichtbevolkte provincies nog groter kan worden). Zo’n machtspositie (ten onrechte gebagatelliseerd door de fractie) vereist zorgvuldigheid. Elk spoor van deze zorgvuldigheid ontbreekt bij de huidige fractie en bestuur.
5. Dit mag niet meer, tenzij het congres bepaalt dat de statenleden vrij zijn te stemmen zoals ze willen, zodat we ook niet meer de moeite hoeven te nemen een provinciale lijst samen te stellen.
6. Het verweer van het provinciale bestuur dat dit grondwettelijk mag is zwak en gaat volledig voorbij aan de gevolgen voor de betrokken kandidaten, het bruskeren van de leden en het zonder discussie met de leden overtreden van het huishoudelijk reglement – ook al staat de grondwet hierboven, dat maakt nog niet dat slechts met verwijzing naar die grondwet kan worden afgeweken van de mening van de leden. Grondwettelijk mag een fractielid zich afscheiden van een partij met behoud van zetel, maar slechts weinigen zullen zo’n actie goedkeuren of geen principiële bezwaren hiertegen inbrengen.

Gezien bovenstaande 5 punten, waarop ik in de officiële provinciale reacties geen spoor van tegenargumenten heb gezien, verwacht ik dat de statenfractie zonder voorbehoud afstand neemt van hun onverantwoordelijke actie, en toezegt dit niet meer te doen zonder de leden de gelegenheid te geven zich hierover uit te spreken. Zij dienen ook te erkennen dat de leden, en niet de statenfractie, noch het provinciale bestuur, het hoogste orgaan van de partij zijn, en dat zij ten allen tijde hiernaar dienen te handelen. Ik steun dan ook de motie van afkeuring die wordt ingediend, en verwacht dat fractie & bestuur hiernaar zullen handelen, om zo het vertrouwen in de provinciale top en de band met de leden te herstellen.

—
Vriendelijke groet,

Michel Klijmij
Gouda