Hello, Leiden!

Zo, de laatste schooldag zit erop. Hoewel het schooljaar nog een week duurt is het voor mij, vanwege Palestina, al klaar. Bijna een heel schooljaar op het Erasmus College, waar ik begon met een zwangerschapsvervanging, en uiteindelijk nog een paar uurtjes overhield om tot het eind van het jaar vol te maken. Een hoop nieuwe mensen leren kennen, een hoop leerlingen iets van aardrijkskunde bijgebracht. Hoewel ik zelf de keuze al had gemaakt niet door te gaan op het Erasmus vertrok ik toch met een wat treurig gevoel, omdat het wel een leuke school is.

Het laatste werk dat gedaan moest worden is het rapportvergaderen. Dat kan makkelijk en soepel gaan, of je kan er compleet gestoord van worden. Vanochtend variëerde het een beetje. Een klas ging soepel, bij de andere een paar stevige discussies. Dat mag ook wel, want het gaat uiteindelijk om de toekomst van de kinderen. Cijfers zeggen niet altijd alles, en daarom kan de vergadering afwijken van de norm. Dat is een paar keer gebeurd, met ruime meerderheid dus goed onderbouwd. Ik ben wel blij voor de leerlingen die toch naar havo zijn bevorderd, omdat ze volgens mij daar beter op hun plek zullen zitten. Die enkeling die toch mavo gaat doen, waar ik denk dat havo ook kan, zal zich hopelijk bewijzen en er toch komen. Succes!

Voor de helft zit mijn hoofd (of dat deel dat voor school gereserveerd is) al bij volgend jaar. Na een leuk sollicitatiegesprek was ik al aangenomen voor ik in de trein terug zat. Volgend jaar een soort terug naar mijn gymnasiale roots, op het Stedelijk Gymnasium in Leiden. Als docent die het liefst wat extra’s doet met de stof, voor wie de inhoud voorop staat, is dat toch de meest fijne omgeving. De kennismaking met de sectie stemde positief, ik heb wel het gevoel dat het klikt. Organisatorisch staat het ook allemaal goed, en ben ik al helemaal voorzien van de benodigdheden voor september.

Dan baal je wel even als er ineens een vacature op het oude nest is. Die moet ik dus aan me voorbij laten gaan. Gelukkig met een positieve reden: ik heb al een leuke baan geaccepteerd, en ga daar het komend jaar hopelijk veel moois laten zien. Zoda, mocht er daar na een jaar geen plek voor me zijn, ik toch minimaal weer een “Klijmij moet blijven-actie” teweegbreng.