Na alle verhalen die we hebben gehoord en plaatsen die we hebben gezocht moesten we zelf de handen uit de mouwen steken. Vandaag waren de workshops fotografie, documentaire, en het opknapproject. De fotografen gingen op pad in het vluchtelingenkamp, de opknapper gingen in de tuin aan de slag, en wij gingen op verschillende plaatsen de documentaire opnemen.
Vanwege de gebeurtenissen van gisteren besloten we om onze islamitische moslimgids in de documentaire te verwerken. Met hem gingen we vlak bij het Peace House een interview opnemen over gisteren en zijn leven hier. Dat was een indrukwekkend verhaal: op zijn 16e de gevangenis in, waar zelfs kinderen van 14 en oude mensen van 70 opgesloten zitten. We hadden het ook over zijn toekomstdromen, zijn hoop op vrede, het leven hier. Dat alles met die verschrikkelijke muur op de achtergrond, op een plek die ooit bruiste: een drukke weg met restaurants en winkeltjes. Nu een achterafsteegje, en een huis dat aan 3 kanten omringd is door de muur.
De tweede halte was het werk van Osama, onze hoofdpersoon. Hij is christen (veel christenen hebben arabische en islamitische namen) en werkt als journalist. Dat is lastig werk, omdat checkpoints je enorm vertragen of zelfs helemaal dicht zijn. Hij is daarmee ook iemand die het verhaal van vele Palestijnen vertegenwoordigt. Op zijn werk hebben we wat stukjes geschoten van zijn bureau, en in de radiostudio.
In de middag filmden we de scene waarin beide hoofdpersonen zich voorstellen. Dat ging nog lastig, want door de manier van filmen moest het allemaal in 1 keer goed erop staan. Maar de ene keer vergat de een te zeggen of hij werkte of studeerde, dan vergat de ander zijn religie te noemen, of gingen ze lopen dollen en draaiden ze hun religies om. Zo waren we uiteindelijk bijna een uur bezig in de volle namiddagzon om het goed te krijgen. Hopelijk zien we het vele werk straks terug in de documentaire. Zaterdag gaan we nog een paar scenes schieten met Osama, in zijn huis, bij de muur, en bij een checkpoint waar hij niet door mag.
Tussendoor zaten we in het Peace House, waar een van de Palestijnen druk bezig was Nederlands te leren. Hij vroeg allerlei zinnen en schreef ze fonetisch in het Arabisch op. Als hij zijn aantekeningen mee mag nemen de gevangenis in kan hij daar verder oefenen. Als afscheidskado hebben we hem een t-shirt gegeven met al onze handen en namen erop. Voor we werden opgehaald was er nog even wat tijd om te zingen en dansen.
De avond eindigde in een zwarte stemming toen het nieuws uit Nederland kwam dat de zus van Brahim een auto-ongeluk heeft gehad in Spanje. Een deel van de groep kwam terug naar het Peace House, waar iedereen vooral sprakeloos erbij stond. De leiding was ondertussen druk bezig alles met de verzekering te regelen zodat Brahim zo snel mogelijk bij zijn familie kon zijn. De kans is groot dat zijn zus zal overlijden aan de gevolgen van het ongeluk.
Op dinsdag gaan de andere moslims voor hem en zijn zus bidden in de Al Aqsa moskee. Ik ben niet gelovig, maar hoop wel dat het helpt.
ik wens jullie en in het bijzonder Brahim sterkte toe. Ik hoop op een goede afloop voor zijn zusje.
Hoi Michel,
ik kijk uit naar je goede, persoonlijke en indringende reisverslagen en heb hoge verwachtingen van de resultaten van jullie workshops.
Ook ben ik onder de indruk van hetgeen jullie allemaal meemaken tijdens deze reis. En nu ook nog dit persoonlijk leed in de groep. Trouwens, hoe is de sfeer bij jullie in de groep naar aanleiding van hetgeen jullie allemaal zien en horen? Versterkt dit de teamgeest of juist niet?
En tot slot; hoe worden jullie “gedebriefd” na afloop van deze reis? zijn daar al afspraken over gemaakt?