Een minderheid

19 juli

De ochtend werd gebruikt voor hard werk, want voor 1 uur moest er een voorstelling staan. Dat lukte, met de nodige moeite, en het is best aardig als je je bedenkt dat we zo kort de tijd hadden.

Het laatste “luister/discussie”-item stond ook op het programma, met de Israelische jongeren. We kregen eerst een presentatie van Breaking the Silence. Die organisatie bestaat uit ex-soldaten en verzamelt verhalen van soldaten die in de bezette gebieden hebben gediend. Daar zitten heel wat schokkende verhalen tussen. Daarbij kregen we ook heel wat achtergrond over het leger, de omstandigheden waarin de soldaten werken, de constante angst van de dienstplichtigen, waardoor die situaties kunnen onstaan. Om de bezetting te begrijpen moet je de bezetter begrijpen. Daar hielp dit verhaal wel bij. Het systeem, de cultuur van het leger (waar dan ook) is sterker dan de mens.

For example, any impatient driver, while vehicles were being checked, would be subjected to an additional wait and also verbally abused. The platoon commander often made remarks such as “go and explode yourself” or “have a good explosion”. He created an element of fear and terror during the five weeks that the platoon manned the checkpoint.

De situatie duurt mede voort door onwetendheid van Israeliers over de situatie in de bezette gebieden, door desinteresse, en door angst. Ondanks hun sterke leger, ondanks dat Israel duidelijk de sterkste partij is in dit conflict, leeft bij de Israeliers toch het idee dat zij de slachtoffers zijn, en de Palestijnen ze zo van de kaart vegen. En als dat als realiteit in je hoofd zit is het niet vreemd dat je bezetting en terreur inzet als middel. Zoals de ex-soldaat ook zei: dit is niet om het te rechtvaardigen, wel om het te begrijpen. Maar hij gaf ook aan dat zijn mening over de bezetting die van een minderheid is. Naar zijn mening maakte het niet uit of er een “goede” of “slechte” soldaat bij een checkpoint staat, want het checkpoint zelf is al verschrikkelijk.

Dit interessante verhaal werd gevolgd door de jongeren van het Alternative Information Centre. Dat zijn vooral linkse jongeren, hoewel je hier ook Zionistisch linksen hebt. Zij gaven ook een beeld van de Israelische maatschappij. Een paar hadden dienst geweigerd. Dat beinvloed je leven behoorlijk, je zet jezelf sociaal wel buitenspel – mensen hebben vrienden verloren en hebben geen contact met familie daardoor. Bij deze jongeren bemerkte je ook een worsteling met hun religie, omdat die zo verweven is met het hele leven hier.

Hun protesten zijn vreedzaam. Het mooiste initiatief vond ik het Smile Liberation Front. Een poging om met liefde en hoop naar vrede te gaan, ook te kijken naar het positieve in plaats van alleen naar alle ellende.