Het getal van de week is 1040. Alweer hebben vele honderden stakende scholieren aan bushokjes, autoruiten en gebouwen duidelijk gemaakt dat het afgelopen moet zijn met die absurde 1040-urennorm. Dat zal ze leren, die bushokjes en auto’s!
Bij ons op school was het rustig. Een enkeling is wegens spijbelen staken in de kraag gevat, bij de meeste leerlingen speelde het niet zo. Enkelen ergerden zich er ook aan dat de meeste stakende scholieren niet eens weten waarom ze nou staken. Een enkeling probeerde van mij nog een soort stakingsleider te maken, door te zeggen dat “GroenLinks” vond dat ze moesten staken. Zullen ze leuk vinden bij DWARS, die vereenzelviging met de Moederpartij. Affijn, weinig gestaakt, maar lief was het wel.
Ik vind die stakingen ergens wel oké, als leerlingen ten minste weten waarom ze het doen. Her en der is er wel wat begrip bij collegabloggers in het politieke, maar mij valt ook de houding op van “moeten we het hier nou over hebben” en “is het wel een probleem?“.
Ja, het is een belangrijk probleem, voor zowel leerlingen als docenten.
Ten eerste omdat een norm van 1040 uur lesgeven per jaar niets, maar dan ook helemaal niets zegt over de kwaliteit van het onderwijs. Het is niet zo dat als die leerlingen maar lang genoeg in een lokaal zitten de kennis er wel inlekt. Lessen zijn geen besmettelijke ziektes die je ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch oploopt. Het gaat niet om het aantal uur, het gaat om het resultaat. Uiteindelijk is dat de norm voor het eindexamen. Dat moeten leerlingen halen, met die kennis moeten ze verder
Ten tweede is het absurd dat je als school je best doet aan die norm te komen, dat niet haalt (meer dan de helft), en vervolgens een boete krijgt waardoor je nog minder geld hebt om de norm wél te halen. Het is al zo krap met geld, en dan moet je ook nog meer lessen met minder geld gaan geven. Logisch gevolg: de kwaliteit lijdt als eerste. Doel bereikt?
Maar het allerbelangrijkste is dat dit past in de hele discussie rondom onderwijs. Nog een paar jaar en de babyboom-generatie gaat met pensioen. Heel veel ervaren topdocenten gaan verdwijnen. Er komen te weinig jonge docenten bij, en wat erbij komt blijft niet altijd in het onderwijs. De werkdruk is hoog, en verhoudingsgewijs is het salaris matig. Nu heb ik geen klachten over wat ik verdien, maar als ik dat vergelijk met de Yacht Interim Professionals die ik ken, dan is het vrij weinig. Terwijl, met alle respect, ik toch verdorie één van de belangrijkste banen in dit land heb, als opvoeder van uw kinderen. Daar komt nog bij dat van mij wordt verwacht dat ik hippe dingen met computers doe die bovendien nuttig zijn, dat ik nu in de Nieuwe Tweede Fase lesgeef, terwijl ik ben opgeleid als docent met de oude en zelf uit de schooltijd ben van vóór de Tweede Fase, kortom, dat kost ook even energie. Komt nog bij dat je als docent elke dag, elk lesuur op 100% op moet staan treden, of het wordt een zootje. Dat alles voor een habbekrats.
Dan schijn ik me ook nog, als echte professional, te moeten scholen. Prima. Maar als ik dan een dag naar een scholingsbijeenkomst ga kunnen mijn uren niet uitvallen. Er moet dus worden verschoven, of de klas moet zonder mij aan het werk kunnen. Het gevolg enkele weken geleden was dus extra uren op rare tijden, terwijl die klas tijdens het uitgevallen uur ook op school zat. Voor de leerlingen betekent het meer proefwerken (drie!) op een dag in de proefwerkweek, wat zeker in de lagere klassen behoorlijk zwaar is. Alles om maar die 1040 te halen.
En al die maatregelen zorgen ervoor dat de werkdruk hoger is, docenten en leerlingen gefrustreerd raken, en het uiteindelijke doel, beter onderwijs, volledig ondersneeuwt.
Daarom moet GroenLinks zich dus ook fel tegen de 1040-norm keren. En pleiten voor goed onderwijs, met heldere doelen over wat leerlingen moeten weten aan het eind van hun schoolperiode. Dan kunnen de scholen daarmee aan de gang, met de vrijheid om daar een passend aantal uren aan te koppelen, en de vrijheid voor docenten om zich te concentreren op goed onderwijs, in plaats van veel onderwijs.
Het blijft toch tegenvallen van de top van het ministerie van onderwijs, dat men daar blijkbaar het verschil tussen kwantiteit en kwaliteit niet kent…
Het verdorie wel aan mij liggen dat ik het weer met je eens ga zijn. Daar moet ik toch eens mee ophouden.
Twee dingen: Vroeger losten we het probleem van teveel lesuren op door middel van een probaat tegen-middel: Spijbelen. Als ik vond dat ik teveel uren had, dan kwam ik er gewoon een aantal niet. De strafuren die daar tegenover stonden kon ik op een zeer educatief verantwoorde manier invullen: Huiswerk maken… maar ja, ik ben dan ook over de dertig en dat was vroeguh…
Het andere ding: Aaan de ene kant een lerarentekort. Aan de andere kant een teveel aan kwalitatieve lesuren… mmmm… ben ik nou gek of is de oplossing zo klaar als een klontje.
Verminder het aantal lesuren en voila… lerarentekort opgelost.
Tja, dat krijg je zonder de VVD in de regering.
Vul hier maar GL in Michel, dat mag best van mij 😀
Goede analyse,
is het niet tijd dat docenten en ouders hun (met leerlingen gedeelde) ergernissen gaan omzetten in solidariteit?
http://signum.hyves.net/index.php?l3=bl&l4=it&blogitem_id=6706844&blogitem_secret=lWMT&pageid=2RWWSNMX1OAOW4OKK
mee eens,
ik vind het wel jammer dat alles zich nu op dat getal 1040 fixeert. Het achterliggende verhaal over kwantiteit en kwaliteit ontgaat vrijwel iedereen (alhoewel dit wel een mooi voorbeeld is voor mijn brugklas bij het uitleggen van de verschillen tussen beide begrippen).
Het punt is dat het hoog tijd wordt dat onderwijs in Den Haag es op waarde wordt geschat, bijvoorbeeld door meneer ‘kenniseconomie’ Balkenende. Ik vrees dat rellende scholieren daar weinig toe bijdraagt…
Het zal wel aan mij liggen hoor, maar als het niet gaat om de norm van 1040 uur, maar om de kwaliteit van het onderwijs, waarom dan protesteren tegen een norm van 1040 uur?
Deze weblog is duidelijk een bijdrage rechtstreeks uit de bodem van je hart. Prima!
@Arnoud: omdat, zoals ik ook schrijf, die 1040-norm een rechtstreekse bedreiging is van die kwaliteit van het onderwijs. Leerlingen hebben er niets aan, docenten raken gefrustreerd en moeten nog meer doen, scholen krijgen boetes en gooien nuttige zaken als excursies en scholing er als eerste uit. Voor we over de kwaliteit kunnen praten moet die kwantitatieve norm eerst van tafel.
@Chris: ik gooi de lidmaatschapskaart binnenkort wel in de bus.
1040 uur zegt niets over de kwaliteit van het onderwijs: helemaal eens. Maar 960 uur ook niet. Mijn bezwaar is dat het protesteren tegen de 1040 urennorm in mijn ogen averechts werkt.
Het LAKS heeft het over drie dingen, onderwijstijd, studielast en de Onderwijsinspectie. Waarom zou dat de manier zijn om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren? Wat zegt dát over de manier van onderwijs geven en wát er in de klas gebeurt?
Wanneer zegt iemand eens iets over wát ze dan kwaliteit vinden, behalve blijkbaar de noodzaak voor minder lesuren?
Die salarisschaal, is die netto of brutto?
Protesteren met struifincidenten helpt inderdaad weinig. En met het LAKS ben ik het ook niet helemaal eens.
Kwaliteit is in de meest basale vorm de normen voor eindexamen en de kerndoelen voor de basisvorming. Daarbovenop kan je nog van alles afspreken, of juist aan scholen zelf overlaten. Een voorbeeld: kinderen krijgen bij ons, als ze (danwel de ouders…) dat willen versterkt Engels (Cambridge Engels). Moeten ze wel zelf voor betalen. Een vorm van extra kwaliteit, maar dat moeten de ouders zelf betalen. Eigenlijk raar.
Kwaliteit is voor mij afwisselende lessen, een geografische blik aanleren, iets anders doen dan andere docenten om het spannend te houden, ruimte voor verbreding en/of verdieping (afhankelijk van het onderwerp), een link met actualiteit (als maatschappelijk vak), en een goede basis voor het latere leven. Ik ben prima in staat om mijn vak te verkondigen, en heb gelukkig ook leerlingen die de vereiste basisstof makkelijk afkunnen zodat we tijd hebben voor nuttige leuke dingen.
@Kimberly: bruto. En je begint in LB. Ik dus ook.