Het heeft even geduurd, het tweede deel van Wie ben ik. Er zijn nog wel wat amusante misspellingen van mijn naam geweest, maar die heb ik nog niet van mijn telefoon afgehaald. Maar nu ben ik pissig, dus besteed ik aandacht aan de Postbank.
Die deden al lastig toen wij, pasgetrouwd stel Klijmij – van der Laan, een gezamelijke rekening openden. Er werd zelfs speciaal gebeld om een “foutje” op het formulier te controleren. De heer Klijmij – van der Laan, dat kón toch niet? Wel dus. Oh, sorry, ze zouden hun best doen. En dat lukte, waarna op al onze afschriften keurig “Dhr M. Klijmij – van der Laan e/o mw A.J. Klijmij – van der Laan” stond. Een ruitje vol, maar goed.
Totdat vorige week ineens onze achternamen waren gewijzigd. Zonder enig overleg was mijn vrouw een “n” kwijt geraakt. Dat viel nog mee vergeleken met de schade aan mijn achternaam: het hele Van der Laan was foetsjie. Mevrouw Klijmij – van der Laan had al geïrriteerd opgebeld, en na lang praten en het doorgeven van diverse intieme gegevens kreeg ze haar n terug. Mijn mailtje (geen tijd om te bellen) werd als volgt beantwoord:
Wij hebben helaas niet kunnen achterhalen wat de oorzaak is geweest van de gewijzigde tenaamstelling. Onze excuses hiervoor. Ook kunnen wij dit niet via e-mail voor u rechtzetten. Om uw tenaamstelling te wijzigen, hebben wij namelijk uw handtekening en een kopie van uw legitimatie nodig.
Oftewel: de Postbank verandert mijn achternaam zonder enige aanleiding, en vervolgens moet ik een formulier gaan invullen met allerlei toeters en bellen. Terwijl die vorige wijziging is doorgevoerd zonder dat ik daar ook maar iets voor hoefde te doen. Aangezien dat toen lukte, moet het nu toch ook simpel zijn mijn achternaam op dezelfde manier te vermelden als de laatste 2 jaar gebruikelijk was. Ben benieuwd hoe ze op die mededeling reageren.
Update: Zo dus:
Uw reactie is begrijpelijk.
Wij zullen nogmaals bekijken wat de mogelijkheden zijn. Momenteel is de verantwoordelijke afdeling niet bereikbaar. Wij zullen u daarom eind volgende week informeren over de stand van zaken.
Hoi Michel, wat een herkenbaar stukje hoe je ongewild zomaar in een bureaucratisch komplot kan belanden.
Niet opgeven en volharden in je pogingen om je naam weer in originele staat terug te krijgen!
Ben benieuwd hoe lang dit “gevecht” gaat duren.
Je houdt ons toch wel op de hoogte?!
Wat doe je nog bij die club?