Op naar de toekomst: les amants des amendements

Op 22 november is het Toekomstcongres van GroenLinks. Het belangrijkste onderdeel van dat congres is het feest de discussie over het beginselenstuk. Via bijeenkomsten met veel leden en een commissie zijn de nieuwe uitgangspunten geformuleerd, of afhankelijk van hoe je ernaar kijkt de oude uitgangspunten afgestofd, en met een likkie verf opnieuw gepresenteerd. Omdat een uitgangspunt onvermijdelijk vaag en abstract is, is elk punt van een uitgebreide toelichting voorzien.

Nu is het alleen zo dat het congres zich alleen over de uitgangspunten mag uitspreken. Dat is, gezien de oeverloze punten-en-komma-discussies die je bij zulk soort stukken altijd krijgt, logisch. De amendementen doorlezend staan de stokpaardjes ook al te trappelen in de stallen om losgelaten te worden.

Maar het is wel vreemd, omdat de toelichting bijna net zo belangrijk is als de uitgangspunten. Waarom zou het congres daar ook niet in mogen wijzigen? Met de toelichting kan je immers ook de lading van een uitgangspunt behoorlijk veranderen. Vandaar dat ik, na enige twijfel over dit procedurele gedoe, toch heb besloten om de motie die een aantal leden wilde indienen over het kunnen amenderen van de toelichting te steunen (ook al zag ik mijn naam er niet onder staan in de congreskrant).

Nu is het, ook met moties en amendementen in de raad, altijd zo dat je het op 2 manieren kan opvatten: als betrokkenheid en de wens om als hoogste orgaan (congres danwel raad) ook zelf beslissingen te nemen, of als wantrouwen tegen “ze”. Door een besluit van een raad of congres bijna standaard in wij-zij-termen te zien, los van de inhoud, ben je als indiener al snel een gevecht over woorden in plaats van inhoud aan het voeren. Het gevolg is dan soms dat een raad of congres zichzelf buitenspel zet.

Ik vind het daarom jammer dat Christian Jongeneel “Wij willen amenderen” als wantrouwen ziet. En niet zomaar wantrouwen, maar een “permanent wantrouwen jegens het partijbestuur“. In het besef dat dat niet zo hoeft te zijn voorzag hij dit blogje al om uit te leggen dat het niet om wantrouwen hoeft te gaan. Sterker nog, wat mij betreft is speelt het partijbestuur geen enkele rol in deze discussie. Dit is iets waar we ons als (actieve) leden over willen uitspreken: hoeveel invloed willen wij op het toekomststuk? Waar willen wij bepaalde uitgangspunten aanscherpen of afzwakken door ook de toelichting onderhanden te nemen? Dat lijkt me bij uitstek iets waar wij ons als leden over dienen uit te spreken, zeker in een partij als GroenLinks die democratische besluitvorming zo hoog in het vaandel heeft staan.

Geen wantrouwen dus. Laten we die discussie op het congres vermijden.

Volgende keer in Op naar de toekomst: reacties op amendementen en vurige pleidooien.