Gezellig met linkse ratten

Eindelijk weer eens mensen die GroenLinks geen softe liberale partij vinden, maar een keiharde radicale linkse beweging. Communisten zelfs. Dit werd duidelijk gemaakt door een groepje van zo’n 15 demonstranten van Voorpost. Geweldig dat een groep jonge mensen op zaterdagochtend voor 10 uur de moeite heeft genomen wind en hagel te trotseren voor een volstrekt zinloze, doch hilarische actie. Wellicht kan het partijbestuur voor het volgende congres eenzelfde vorm van entertainment boeken.

Direct na binnenkomst in de congreslokatie 013 kon ik me al gaan storten op mijn debuut als spreker op een congres. De bureaucratie verliep vlot, en met 9 spreekbonnen die Mieke alvast had verzameld kreeg ik zowaar een hele minuut om mijn punt te maken. De tijd was makkelijk bij te houden, want achter me bevond zich een digitale klok ter grote van de Big Ben, die nog net niet hardop tike, maar wel dreigend richting de 0 afdaalde.

De gloedvolle betogen van Mieke en mij mochten niet baten: het congres verwierp de motie “Wij willen amenderen” met op het ook ongeveer 2/3 meerderheid. Tsja, als je je beroept op de leden die zich moeten uitspreken is het wel te verteren als die leden zich uitspreken dat ze zich niet willen uitspreken.

Na de stemming over de moties gingen we over op de daadwerkelijke bespreking van de beginselen. Die gingen op volgorde van veel en weinig amendementen, dus al na 2 minuten was ik volledig de weg kwijt met geblader in dagkrant, congreskrant en lunchbon. Ja, congresseren, dat is geen kattenpis. Omdat verwarring na 2 minuten eigenlijk een beetje tegenvalt was de voorzitter ook maar begonnen met de verkeerde kleur bij het verkeerde briefje te noemen. Hoe maak je het congres wakker? Door te zeggen dat het stembriefje paars is – terwijl het geel is en met grote letters “STEMKAART” bedrukt.

De meeste stemmingen verliepen naar mijn voorkeur, op een enkele na. Erg wezenlijk zijn de veranderingen niet, dus ik kon nog steeds met alle gewijzigde punten instemmen. Gelukkig werd het afgrijselijke amendement dat voor bevolkingskrimp pleitte met grote meerderheid verworpen. Hoef ik mijn lidmaatschap ten minste niet op te zeggen als ik ooit kinderen krijg.

De lunch was politiek correct, zoals het GroenLinks betaamt. Wel jammer, want ik had wel trek in een broodje zalm, of een ander dood beest. Een gespreksgenoot was zelfs van plan bij de HEMA om de hoek een rookworst te kopen en die uitgebreid op te eten.

Met de gekruide broodjes mozzarella nog tussen de kiezen en een kopje koffie zorgvuldig in de hand geklemd streek ik voor het tweede deel neer achterin de zaal. Er blijkt namelijk draadloos internet te zijn, en ik had toevallig mijn laptop bij me. Niets als enige trouwens, ik zit nu in het twitterende bloggende nerdhoekje van het congres.

Tussen het stemmen door kon ik, ondanks de krappe ruimte, en met dank aan Linda voor het vasthouden van koffie en stemkaart, een blogje tikken. Dat bloggen ging wat langzaam door het snelle stemmen, maar daarmee zijn ruim voor 3 uur ‘s middags alle beginselpunten behandeld en vastgesteld.

Op dit moment is Femke Halsema aan het speechen. Het kwam wat langzaam op gang, maar nu is de kritiekloze applausmachine (KGL) flink op stoom. Mooiste quote tot nu toe: “De premier probeert van de kredietcrisis een wedstrijdje publicitair verplassen te maken”.

Update

Ook het (vegetarische biologische fair trade) diner smaakte uitstekend. Aansluitend was er meer dan genoeg socialize-tijd, die werd onderbroken door de speech van Henk Nijhof (aardig, maar niet echt een feestrede, daarvoor was het iets te formeel), en het uiteindelijk feest. Er waren niet zoveel mensen als ik had verwacht, maar de kleine zaal stond wel redelijk vol. De band Piepschuim was wel erg GroenLinks kleinkunstacademie-achtig politiek correct, met teksten waar je eigenlijk naar moest luisteren. Dat ging niet zo. De rest van de avond me wat afzijdig gehouden van de dansvloer, ondanks verwoede pogingen van Selçuk “mijn grootste pluspunt is dat ik heerlijk dronken kan worden” Akinci, maar me volop gestort op zinnige inhoudelijke discussies over de volgende lijsttrekker en onzinnige discussies over partijfossielen en andere zaken. Rond half 2 werden we vriendelijk doch dringend (en drinkend) verzocht 013 te verlaten, waarna een klein groepje Tilburg onveilig ging maken en ik mijn hotel opzocht. Heerlijk geslapen, en tot zo laat mogelijk gewacht met ontbijten – een keuze die Linda ook had gemaakt, waarmee het ook ‘s ochtends nog gezellig werd.

In maart mogen we weer. Ik heb zin in de toekomst!