Strategisch stemmen: GroenLinks

Eén van de meest vreemde verschijnselen in verkiezingstijd is het fenomeen “strategisch stemmen”. Ik heb dat nooit zo begrepen. Het lijkt me toch heel simpel: je bent het het meest eens met een bepaalde partij, dus stem je daarop. Wie de grootste wordt maakt niet zo uit, lijkt me. Je wilt toch dat je eigen partij het sterkste staat in het onderhandelingsspel na de verkiezingen. Bovendien, als je op een andere partij stemt, dan moet je ook niet verbaasd zijn dat die partij niet doet wat jij wil. Alleen maar nadelen dus.

Voor mij is het stemmen natuurlijk sowieso makkelijk: de partij weet ik al zeker. Dan nog de kandidaat. Ik stem niet op de lijsttrekker, maar kies altijd een andere kandidaat die me aanspreekt. Wat dat betreft heb ik het toch even lastig gehad. Jolande Sap de laatste maanden een hele sterke indruk gemaakt. Maar uiteindelijk kies ik toch liever een jonge kandidaat. Jesse Klaver redt het ook wel zonder mijn steun, en dan blijven Linda Voortman en Niels van den Berge over. Een rode en een groene kandidaat.

Maar omdat Linda Voortman erelid is van HemNet gaat mijn stem naar de nummer 10 van GroenLinks. En ik hoop haar woensdagavond bij de GroenLinks verkiezingsparty te kunnen feliciteren met een zetel!