Buurt stuurt politiewerk aan

Ik roep het namens de GroenLinks-fractie al langer: geef de buurt meer invloed op de prioriteiten in het veiligheidsbeleid. In Nederland werd dat nog niet gedaan, maar er zijn redenen genoeg: vertrouwen winnen bij de burgers, laten zien dat je met veiligheid bezig bent, laten zien dat je je afspraken nakomt. Als gemeente, maar ook als politie, woningcorporaties, jeugdwerk, en alle andere partners.

In Gouda wilde verder niemand zo ver gaan met het invloed geven aan onze burgers. Het is dus nog niet van de grond gekomen. In Maastricht gaan ze het nu wel doen, aldus Binnenlands Bestuur:

In Maastricht en Venray gaan burgers binnenkort bepalen wat de prioriteiten van de plaatselijke politie moeten zijn. Via buurtvergaderingen en interviews krijgen wijkbewoners rechtstreeks inspraak.

Kijk, zo hoort het. Want veiligheid is iets dat in verschillende buurten op verschillende manieren speelt. En in die buurten is vaak het vertrouwen in de overheid verdwenen omdat bewoners niet het gevoel hebben dat er iets met hun inbreng wordt gedaan. Dat is zonde, want er gebeurt juist ontzettend veel op gebied van veiligheid. Het vertrouwen winnen is dus essentiëel, en dat zie je ook in Maastricht terug.

Eerste stap is daarom het terugwinnen van het vertrouwen dat er nu wél echt naar de burgers geluisterd wordt. ‘Als dat lukt, willen die burgers vervolgens ook best meewerken om de wijk leefbaar te houden.’ Bovendien, stelt Bessems, komt er dan ook ongevraagd informatie naar de politie die anders niet zou komen, ‘bijvoorbeeld over de aanwezigheid van hennepplantages, of beter nog, over plannen om een hennepplantage in te gaan richten.

In Engeland wordt er al langer op deze manier gewerkt, en daar heeft deze aanpak resultaat.

‘Deze aanpak deugt. Burgers voelen zich tevredener over het werk van de politie, maar er is nog een tweede effect waargenomen: de criminaliteit daalt aantoonbaar met tientallen procenten’, aldus de PvdA-bestuurder. ‘Men is er nog niet exact achter hoe dit werkt, kennelijk komt er een mechanisme van sociale controle en saamhorigheid op gang waarbij burgers zich “medeplichtig” gaan voelen voor het welbevinden van hun eigen wijk’.

Er zijn wel 2 belangrijke kanttekeningen: in Engeland is meer politiecapaciteit, en de overheid heeft directere invloed op de verschillende partners. Dat laatste hoeft geen probleem te zijn – we zijn ten slotte gewend om goed samen te werken, zoals in het Veiligheidshuis. Het eerste is al jaren een bekend probleem, er is gewoon te weinig politie.

Al met al is dit een interessante aanpak om in de gaten te houden en waar mogelijk over te nemen. Het motto van ons veiligheidsbeleid is “Gouda veilig, dat doen we samen”. Maastricht laat zien hoe je dat écht samen kan doen.