Er was bloed geroken, maar niet gevloeid. Dat hoort niet. Als de media een bestuurder afslachten, dan hoort die bestuurder te vertrekken, ongeacht de feiten. Gelukkig trok de gemeenteraad zich daar niets van aan gisteravond. In een ongekend waardig debat werd duidelijk dat de ruime meerderheid vertrouwen hield in de burgemeester, en niemand voelde de behoefte om een motie van wantrouwen in te dienen. In dit geval was geen besluit ook een besluit.
Wie de media had gevolgd is daar misschien verbaasd over. Wie het rapport had gelezen waarschijnlijk een stuk minder. Feitelijk was er juist gehandeld: Cornelis had geen financiëel voordeel. Een groepje enthousiaste leerlingen verbaasde zich vooral dat er zo’n drukte over was ontstaan. Maar er stond natuurlijk wel een andere belangrijke zin in het rapport: de burgemeester had de schijn van belangenverstrengeling niet expliciet gemeden. Vandaar dat daar harde woorden over vielen. Vandaar ook dat op dat punt de burgemeester diep door het stof moest. Zijn eerste reactie dat er ook de schijn van belangenverstrengeling is als je als burgemeester een brood koopt deed geen recht aan de zwaarte van de beschuldiging. Door het huis tijdens ziijn ambtstermijn te kopen in een regio waar Gouda actief is, met hulp van mensen die ook bij de projectrelatie betrokken zijn, roep je de problemen over je af – hoe open je ook verder bent met bonnetjes. Door daar spijt over te betuigen, en toe te geven dat hij dom was geweest, gaf Cornelis aan dat hij hiervan had geleerd. En dat is wat we wilden zien.
Door op dat punt toe te geven, en ook nog zijn portefeuille mondialisering neer te leggen, was voor iedereen de kou wel uit de lucht. Aangezien er verder geen persoonlijk voordeel is geweest, kon de conclusie niet anders zijn dan dat wegsturen onzin is. Dat is lastig uit te leggen als de media elkaar overschrijven zonder het rapport te lezen, en het publieke oordeel “zelfverrijking” al klaar ligt. Maar de werkelijkheid is nou eenmaal de 57 bladzijdes van het rapport, en niet wat boze kolommen in de Telegraaf.
En nu kunnen we ons weer richten op de echte problemen: de grote bezuinigingen die de crisis en dit kabinet ons opleggen, en het zoveel mogelijk behouden van de kwaliteiten van onze stad.
