De blog van maandag maakte iets los – in ieder geval waren sommige fractievoorzitters er in de tweede termijn van de begroting op gebrand dat hun interrupties meegenomen zouden worden in de statistieken. Zoals gebruikelijk zit het meeste vuurwerk in de 1e termijn en dus wat minder interrupties dit keer. Niet zo vreemd ook als de begroting met 29-6 wordt aangenomen, blijkbaar is men redelijk raadsbreed tevreden met de begroting. In een coalitie waar zowel linkse als rechtse partijen zitten en iedereen wel punten heeft binnengehaald is dat ook niet zo vreemd. Daarmee kunnen we vol financiëel vertrouwen het volgende jaar in gaan – als we niet lopende het jaar weer door het rijk worden genaaid natuurlijk.
In de 2e termijn gingen de interrupties als volgt:
Ook hier is er weer gekleurd op oorsprong – zo zien we drie interrupties die de VVD ontving in de kleuren van GL, CU en CDA.
In totaal, inclusief eerste termijn, levert dat dit op:
Concluderend: het meest betrokken bij het debat (combinatie van interrupties uitlokken en plegen) waren GoPo, D66, CU en CDA. In de middenmoot GL en VVD, en in de staart SP, PvdD, 50+. SGP, GBG en PvdA deden nauwelijks mee. Dat zegt natuurlijk nog niks over de inhoud, maar wie de webcast volgde weet een stuk minder goed waar deze partijen voor staan, en in de Raad wisten ze weinig reacties los te maken.
Na de begroting kwamen nog de moties. Een interessant fenomeen: partijen stemmen wel of niet in met de begroting en komen daarna nog met een los puntje. Regelarm zonetje hier, zorgevaluatietje daar, etc. Ondanks dat de stukken voor de begroting dan al een maand in het bezit van de raadsleden zijn kwamen vrijwel alle moties en amendementen vanaf maandagmiddag t/m woensdagmiddag (en 1 staande de vergadering) binnen. En wat zie je dan gebeuren?
Het is een beetje lastig tellen omdat niet alle raadsleden altijd alle concepten krijgen – indieners zoeken natuurlijk eerst nauw verwante partijen op. Het totaal aantal aangekondigde moties en amendementen is gebaseerd op een snelle scan van mijn mailbox en de betogen van de fractievoorzitters. Vervolgens heb ik geteld welke moties en amendementen daadwerkelijk in iBabs bij de stukken kwamen – deze waren formeel ingediend om te behandelen in de Raad. Na toezeggingen verdwenen een aantal moties alsnog van de agenda. De 9 moties en amendementen waarover is gestemd faalden stuk voor stuk (de nieuwe dualistische verhoudingen zijn ongeveer 23-12 in wisselende samenstellingen). Slechts 2 moties (Right to Challenge en openbaarheid stukken) wisten de eindstreep te halen. In beide gevallen gaf het College aan dat ze de opdracht van de Raad toch al deden of wilden doen.
Het duurde wel tot even na middernacht hierdoor. De vraag is dan: hoe effectief is de Raad eigenlijk bezig?
