Er is een of andere campagne die vindt dat jongens jongens moeten kunnen zijn. Blijkbaar mogen ze nu alleen maar marsmannetjes zijn. Of misschien bedoelt SIRE dat we jongens meisjes laten zijn en zoals we allemaal op het schoolplein van de basisschool hebben geleerd zijn meisjes STOM. Dat hebben we geprobeerd af te leren op de middelbare school met wisselend succes, trouwens.
Deze campagne is op zoveel fronten stom dat ik maar weer eens een blog ga schrijven. Als vader van drie dochters, zeg ik er dan bij. Drie dochters die later mummy, elfje, politieagent of juf willen worden. Die in een roze jurkje met een zwaard staan te zwaaien. Die willen dat ik hun knuffel en “schieter” vasthoud als ze iets moeten doen, en het liefst van iedere heuvel afrollebollen en aan het eind steentjes gaan verzamelen. Die je op de bank bespringen met een knietje op een voor hun totaal onbelangrijke maar voor papa vrij gevoelige plek omdat ze willen stoeien.
Jongens of meisjes, het zijn allemaal kinderen. Om te zeggen dat jongens jongens moeten kunnen zijn is dus onzin. Jongens moeten kinderen kunnen zijn, net als meisjes. Kinderen houden soms van ravotten, ontdekken en stoeien, soms van lezen, tekenen en knutselen. En soms van allebei. Je belangrijkste taak als ouder (en ook als docent trouwens) is om dat te zien en erop in te spelen. De ene keer stimuleren, de andere iets afremmen.
De campagne van SIRE doet net alsof er maar 2 soorten kinderen zijn: jongens en meisjes. Zoals ook de speelgoedwinkel het leven overzichtelijk in roze en blauw indeelt. Om genante situaties te voorkomen moet je eigenlijk ook je kind kleurcoderen: een meisje met niet al te lang haar en een blauw shirt is al snel een jongetje. Het is het simpele onderscheid waar types als Trump en Baudet op drijven. Wie geen jongen is is een meisje, en een jongen is een jongen als die onrealistisch machogedrag vertoont de hele tijd. Meisjes zijn, uitgesproken of onuitgesproken, inferieur.
Ondertussen is dat machogedrag nog volop aan de macht. Jongens kunnen prima jongens zijn. Het probleem is dat jongens geen meisje kunnen zijn en meisjes geen jongens, ofwel dat kinderen geen kinderen kunnen zijn. Aan jongens en meisjes wordt een soort stereotiep opgelegd die ze niet zijn, en dat zorgt voor meer problemen dan een overbezorgde moeder uit Amsterdam-Zuid over de vieze spijkerbroek met een gat erin. Ja, er zijn problemen zoals jongens die vaker met ADHD worden gediagnosticeerd, maar is dat omdat ze geen jongen mogen zijn of is dat door een bepaald beeld van jongens, verwachtingen die we van jongens hebben? En wat betekent dit voor de kinderen die zich niet volgens de norm gedragen?
Laat je kind dus gewoon lekker je kind zijn.
PS. Ik heb meegedaan aan de loting van een onverwoestbare broek bij de SIRE-campagne. Gezien de maten kunnen alledrie onze dochters deze nog goed gebruiken de komende jaren.