Niet lullen maar poetsen is zo’n gevleugelde uitspraak. Als je het debat over veiligheid zag snap je waarom. Als dit het debat is over één van de belangrijkste onderwerpen in Gouda, dan kan je maar beter gaan poetsen.
Nu is zo’n veiligheidsdebat ook lastig. Alles is al wel eens gezegd. We hebben 2 informerende/verkennende sessies gehad, een uitgebreid evaluatie-rapport, we mochten speerpunten inleveren, en iedere fractie hoort genoeg geluiden uit de stad over dit onderwerp. Het besluit werd na een gesprek met de woordvoerders voorzien van visie, prioriteiten en indicatoren. Wat blijft er dan nog over?
Ik had een aardig deel van mijn dinsdag en woensdag opgeofferd om een volledig uitgeschreven bijdrage te maken over het veiligheidsbeleid. Dat wil wat zeggen, meestal doe ik het van wat lossen kernwoorden of uit mijn hoofd. Dat hielp, want het lokte reacties uit en op de twee punten waar ik een toezegging wilde hebben kreeg ik die ook, namelijk de betrokkenheid van burgers en privacy.
Op de andere vlakken kon het besluit al op onze instemming rekenen. Onze speerpunten bestraffen van crimineel gedrag, voorkomen van afglijden, veiligheidsgevoel en tegengaan van uitsluiting en discriminatie waren goed verwoord in het besluit en de nota. Op privacy-gebied wilde ik meer zicht op wat er gebeurt vanuit de raad, om zo effectiviteit en privacy-inbreuken goed tegen elkaar af te wegen. Als het gaat om betrokkenheid van de burgers wil ik worden geïnformeerd over wat de gemeente zoal doet, om te beoordelen of het genoeg is om onze visie te verwezenlijken. En ik heb me verzet tegen de pratende camera’s van het CDA. Doe mij maar mensen die je aanspreken, niet zo’n blikken speakertje.
Het is altijd weer spannend om te zien waar andere partijen mee komen. Gemeentebelangen mocht als eerste. Als je de media mag geloven vinden ze heel wat van veiligheid. In de Raad valt dat wel mee, een paar vraagjes over de cijfers en geen mening over hoe het anders moet. Ook dit keer werd geen enkel punt van de nota weersproken, het enige dat GBG belangrijk vond was dat overtredingen niet gestapeld zouden moeten worden. Terwijl dat nou juist een hulpmiddel is om criminelen langer vast te kunnen houden en beter aan te pakken. Bizar om als GroenLinkser dan aan GBG uit te moeten leggen hoe je criminelen aanpakt.
Ook de VVD-inbreng werkte op de lachspieren. Veiligheid ging ineens over alles, dus ook sneeuwruimen en overhangende takken snoeien. Op zich een mooi rijtje om toe te voegen aan het aankaarten van hondenpoep, maar als dit de VVD-visie op veiligheid is (“weg met sneeuw!”) dan houd je je hart vast. Tenzij dit linkse college zulk goed veiligheidsbeleid maakt met veel aandacht voor preventie, dat de VVD van gekkigheid niet meer weet wat ze moet zeggen.
De SP gebruikte de gelegenheid om weer eens het onderwerp segregatie aan te kaarten. Nu helpt het soms om iets vaak te herhalen, maar in dit geval wordt het niet vanzelf waar omdat het zo vaak gezegd wordt. Het irriteert wel, en levert voor de SP in elk geval niets op. Gelukkig hadden ze dit keer ook nog een goed punt, namelijk aandacht voor het vaker voorkomen van psychische stoornissen bij allochtonen. Toen was de irritatie al zo ver dat sommige partijen onnodig moeilijk gingen doen, maar gelukkig zegde de wethouder toe de motie uit te gaan voeren.
Met Theo Krins moet ik nog eens napraten over zijn voorstel voor een burgerpanel. Op stadsniveau gaat het naar mijn mening nooit werken om over veiligheid te overleggen tussen gemeente en burgers. Daarvoor is criminaliteit en overlast teveel individueel en buurtgebonden. Dan zie ik liever een overleg dat iets bereikt, dan dat het status heeft omdat de burgemeester toevallig aanwezig is.
En zo ging het veiligheidsbeleid redelijk geruisloos door de raad. Een goed veiligheidsbeleid, maar het knaagt toch dat het niet het debat heeft gekregen dat het heeft verdiend.
PvdA tegen schuldhulpverlening
Afgezien van veiligheidsbeleid had ik niet heel veel meer te doen behalve mijn plas ophouden. Toch wil ik één ding nog wel noemen. Al eerder viel het me op dat de PvdA tegen een motie over snellere schuldhulpverlening stemde. Deze woensdag deden ze dat voor de tweede keer, en met even weinig succes; de motie werd aangenomen. De motie van de ChristenUnie (waarvoor mijn complimenten!) spoorde de wethouder aan snel naar de raad te komen met acties om de wachtlijsten voor schuldhulpverlening terug te dringen. De PvdA vond de toezeggingen van de wethouder genoeg, en stemde dus tegen een motie waar ze afgaande op hun verkiezingsprogramma gewoon voor zouden moeten zijn. Ondanks dat het CDA hen hierin steunde werd de motie aangenomen. Een (krappe) overwinning voor raadsleden die vinden dat de gemeenteraad als hoogste bestuursorgaan best wat mag vinden, en een kleine nederlaag voor de oude politiek. Dat geeft hoop voor 3 maart.
