Het raadswerk heeft z’n pieken en dalen, niet alleen in stemming maar ook in drukte. Na de relatieve rust van het herfstreces knalt de behandeling van de begroting er altijd vol in begin november. En als daar ook nog een bijna 3 uur durend spoeddebat over Oosterwei bij komt weet je het zeker: lange dagen, korte nachten.
Het spoeddebat Oosterwei verliep relatief rustig. Trots op Nederland gooide nog een keer allerlei wilde beschuldigingen de lucht in, die vrijwel haaks stonden op hun bijdrage in het debat over veiligheid in juni. In mijn eigen bijdrage haalde ik dat aan, en ook de PvdA had dat verslag er nog eens bijgepakt. Mijn opmerkingen over Oosterwei als “rechtse hobby” en mijn afschuw over de uitspraak van Bas Driesen van Trots dat “de straatterreur zich verspreidt als een kankergezwel” haalden zelfs de Volkskrant. Uiteindelijk zijn jongetjes die bloembollen en chocomel gooien gelukkig voor geen enkele partij reden om alles anders te gaan doen, als over de hele linie het beleid en de inzet wel werken. Zelfs GBG maakte de inschatting dat doen alsof dat wel nodig is meer schade oplevert dan positief resultaat. Naar mijn idee hebben we nu een redelijke balans tussen dweilen en de kraan dichtdoen, en zal die vloer op de lange termijn wel droog worden.
Op donderdag kwam daar uit de hoge hoed nog het fenomeen “stadsmarinier” overheen. Een soort superambtenaar die coördineert en aanstuurt, en daarbij wat meer doorzettingsmacht heeft. Een snelle scan van de evaluatie van Rotterdamse stadsmariniers leverde geen grote bezwaren op, en op zaterdag bevestigde Arno Bonte (fractievoorzitter GL Rotterdam) dat de naam “stadsmarinier” weliswaar stoer klinkt, maar deze persoon zich in de praktijk vooral op het sociale en preventieve vlak bezighoudt. Iets vergelijkbaars met de wijkmanagers die we al hadden dus, en misschien een goede impuls, want van de wijkmanagers horen we al een tijdje weinig.
De begrotingsbehandeling kwam wat in de verdringing, met het aanvangstijdstip van 10 uur ‘s avonds na het Oosterweidebat is het soms moeilijk de volle aandacht erbij te houden. De lange betogen werden verlevendigt door interruptiedebatten erna, dus dat wordt wel een blijvertje. Veel spectaculairs komt er niet uit: er moet flink bezuinigd worden, dus ruimte voor spannende nieuwe ideeën is er niet. De echte klap moet volgend jaar nog komen, want dan moet er nog eens 10 miljoen per jaar af. Op aandringen van de provincie is dat nu wat vastomlijnder in de begroting vastgelegd, zodat duidelijk is dat de raad zich ook echt vastlegt op die bezuinigingen en de financiële toekomst van Gouda dus een steviger papieren fundament krijgt.
De interactie oppositie-coalitie liep nog wat moeizaam. Alleen de ChristenUnie en Trots op Nederland hadden voorstellen op papier gezet om het beleid nog wat bij te sturen. De zorg en het schoolzwemmen voor speciaal onderwijs zijn behoorlijke pijnpunten. De CU nam met een aantal toezeggingen genoegen en hoefde daardoor haar moties niet in te dienen. Trots deed dat wel, ondanks de beantwoording van het college, en kreeg daarbij nauwelijks steun. Gouda Positief kwam niet verder dan een motie voor een task force OEBS om instellingen uit te leggen hoe ze geld kunnen verdienen (vanuit het idee dat alle subsidies maar afgeschaft moeten worden) en een oproep tot een kerntakendiscussie. Dat laatste hadden we als raad al een keer gezegd, en wij vinden het niet erg om dat nog een keer te zeggen, dus dat konden we wel steunen. GBG kwam met 1 voorstel, namelijk om voortaan de begrotingsbehandeling op zaterdag te doen. Los van de vraag of dat nou zoveel extra belangstelling oplevert is dat iets dat normaal gesproken door fractievoorzitters en presidium wordt besproken, niet iets waar de hele raad zich over uit hoeft te spreken.
Wat vooral opviel was het gebrek aan voorbereiding vanuit een deel van de oppositie erg slecht was. Je zou toch denken dat, met de verkiezingsbeloftes nog vers in het achterhoofd, men al lang bezig was om na de voorjaarsnota zelf voorstellen te bedenken. Met een goed voorstel zou je dan een of meer coalitiepartijen kunnen benaderen om mee te stemmen, en je hebt je puntje binnen. Daar ontbrak het volledig aan. Alleen de CU had ons van te voren benaderd over hun moties. Verder niemand. Als die partijen dan ook in het debat niet willen onderhandelen om tot iets te komen dat coalitiepartijen zouden kunnen steunen, dan houdt het snel op. Door GoPo werd dat weggezet als “regentenpolitiek”, maar ja, onderdeel van die nare oude politiek is nou eenmaal dat je inhoudelijke standpunten hebt waar je op gekozen bent. Daar ga je niet zomaar tegenin. Voor GoPo geldt dat natuurlijk niet, want die hebben noch een verkiezingsprogramma, noch inhoudelijke voorstellen in de raad. Dat juist zij “huilie huilie” deden over de coalitiepartijen die niet naar ze luisterden is verbazingwekkend en zorgwekkend.
Het zet de verhoudingen wel weer op scherp. Ik ben benieuwd of met name de nieuwe partijen hier lering uit trekken voor de volgende begrotingsbehandelingen en dan wel een serieuze poging gaan doen om iets voor elkaar te krijgen. Het gaat dan om grote bezuinigingen, dus grote gevolgen. We hebben een jaar de tijd om daarover met elkaar en de stad van gedachten te wisselen. Hopelijk blijft het dan niet bij OEPS.
